..เห็นหยดน้ำเกลือเมื่อฟื้นมา น้ำตานองหน้ารู้สึกตน หมอคอยเอาใจ. พ่อแม่ยิ่งไกลวกวน รู้สึกตนใจปลื้ม ..มองเห็นหยดน้ำเกลือ ที่ซึมแทรกเนื้อ ช่วยให้หายเพลีย ญาติมิตรคลอเคลีย ใจละเหี่ยเสียรักเสียใจ มืนตาได้นอนอยู่ในโรงบาล เป็นได้บ่หน่าเซือ เห็นน้ำเกลือแทรกเนื่อ ยามฟื่นตื่นมา เสียงแม่ป้า กำลังอ่อยถามหมอ รอให้แผลนอนพัก ว่าคนกำลังฟื่น ..กล้ำกลื่นฝืนตน ยับยั้งใจตนให้ทบทวน ใจเอ๋ย มิควร ที่ปั่นป่วนก็เสียใจ. รักมากจึงได้ปวดร้าว เพราะได้ยินข่าว รู้ความปราชัย ล้มฟุบเพราะเราเสียใจ มาเสียรักไป แฟนเราแต่งงาน ..เป็นทางด้าน พยาบาลทุกหมู่ แนวว่าหมอฮำฮู่ เลยเว่าอ่อยใจ หมอนั่งใกล้ เว่าแบบจิตตะ บอกให้มีมานะ อย่าอ่อนแอพอแล้ว แนวเสียแล้ว เสียไปหาใหม่ เสียงหมอเว่าใกล้ๆ กะพอได้ส่ายหัว ..เลี้ยงตัวไม่ได้หมอจ๋า หมอเวทนา นับว่าเป็นบุญ ชีวิตหนูไม่มีเขา มีแต่เศร้า ขาดความอบอุ่น หมอจ๋าช่วยหนูเอาบุญ ไม่ลืมพระคุณ ถ้าหากชาติหน้ามี ฉีดยาให้หนูตายเถิดหนา มันทรมาเสียจริงนะนี่ หนูไม่เสียดายชีวี ตายเดี๋ยวนี้ ตายอย่างหลับตา ..ของในหน้า บ่มีหยังแน่วแน่ ฮู่ฤทธิ์แล่วว่าแพ่ มันเป็นแท่ซำได๋ หมอนั่งใกล้ สิขอบเตียงนอน ตอนนี่คันเป็นเขา คงซวงเหงา น้อความกลุ้ม..
| ..ทั้งที่รู้เส้นนี่เป็นทางตัน สุดทางนั้นภูเขาสูงชัน ทั้งที่รู้ว่าปีนป่ายไม่ไหว ฉันจะไปยากเย็นช่างมัน ถึงแม้ใจตัวเองไม่มั่น จะบากบั่นสู้ทนเดินทาง ..ไม่มีทางเลือกอีกแล้ว หมดแววทุกอย่างเบาบาง สิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง เหลือแต่ทาง เส้นที่เป็นทางตัน ..มองหลังนั่น กลับสายบ่เชื่อมต่อ ขออภัยทุกด้าน ทางบ้านบัดซวนอาย ตกหว่างฮ่าย บ่ฟังพ่อคอยเตือน เหมือนดังฟังคำแฟน ฝ่ายเดียวเทียวเว่า ตกตาเศร้า แฟนหมางเปิดหน่าย อันหนทางปิดไว้ ตันซ้ำปองบ่มี ..ทั้งที่รู้เส้นนี่เป็นทางตัน บนสวรรค์ ท่านไม่เปิดทางให้ ฉันจะไปจนสุดขอบเขาเขียว ขออย่างเดียว ให้เธอสุขใจ เฝ้าสุขสันต์กับคนรักใหม่ ส่วนฉันไป ตามบุญตามกรรม ..เส้นทางจะตันจะปิด ไม่ลืมสักนิด หนอความทรงจำ ชาตินี้แบกความระกำ ขาดความชุ่มฉ่ำ มีแต่น้ำตา ยามอิดหล้า ไผเดสิเป็นหมู่ ชูจิตใจอ่อนหล้า บ่เห็นหน้าผู้ที่แพง ใจเหี่ยวแห้งฝ่าป่าเสือสิงห์ หนีกระทิงเหลือมเหลา เห่าจองคอยจ้อง ..ทางที่ต้อง ผจญภัยพาล จากความหวาน มาจนขมขื่น ก้มหน้าเดิน ให้มันถึงจุดหมาย ยังไม่ตาย ต้องทนกล้ำกลืน สู้มันไปเส้นทางไม่ชื่น ส่วนคนอื่นเขาสบายหัวใจ ..หมดแฮงได้ บ่มีทางปีนป่าย กะภาระเคราะห์ร้าย ตายถิ่มหมู่บ่มี ทางเส้นนี่ถึงสิแมนทางตัน ทุกข์ปานได๋ตามมัน เพื่อพี่ชาย..น้องทนได้
|
No comments:
Post a Comment