รักลาอย่าเศร้า - ผ่องศรี วรนุช

12....เสียงครวญ ปวดร้าว
เมื่อยามลมหนาว พัดละล่อง
ฟังเสียงร่ำร้องว่ารักลาไป
กับฝน
ก็สาวอยู่ไกล้ เรือนเคียง
ไม่เห็นชำเลืองมองดูสักหน
หลงไปรักคน ที่เขาชัง
..คิดดูบ้างไหมว่าเคยมีใครหนอ
ที่คอยเฝ้า
อยู่ทุกค่ำเช้าให้ความสนใจ
ลับหลัง
แต่เธอนั้นมอง ไม่เห็นเอง
แล้วมาร้องเพลง ให้ฟัง
ว่าเจ็บปวดจังหัวใจระบม
..คิดๆก็น่า สาสม
สมในความซื่อ
ซื่อจนช้ำ ระทม
สมแล้วที่โง่งม
แต่คิดแล้วให้สงสาร
ไม่อยากซ้ำเติมให้ตรม
ขื่นขมเพราะยังเมตตา
..ถ้อยคำกล่าวมาว่ารักคนเขา
รักเราดีแน่
จงคิดเปลี่ยนแปร
เมื่อแพ้อย่าเศร้า อุรา
อย่าหลงทำเศร้า เมามัว
เหลียวมองรอบตัว ดีกว่า
ว่าใครเล่าหนาที่คอยสนใจ...