แก้วนี้แด่ที่รัก - ปอยฝ้าย มาลัยพร

....ดนตรี..........
เทเหล้าขาว
บัดซอมเซา ลงในแก้ว
เมาอีกแล้ว
บักโสตาย ไทบ้านหยัน
คนอย่างเรา
เหล้านี่หรือ คือรางวัล
ดื่มให้มัน สาใจ ไม่เคยแคร์
เพราะว่าเขา เห็นเรา ไม่มีค่า
คำสัญญา
เคยรับปากว่ารักแท้
จีบมารน
คนหนอคน ยังผันแปร
ฉีกรักแท้
สองเรา เผาทำลาย
อธิบาย ได้ไหม ใครลืมก่อน
โถบังอร
ไม่กล้าตอบ เลยใช่ไหม
เพราะความจริง
เจ้าคิดดู รู้แก่ใจ
เงินเขาหลาย
ดันอ้ายปลิว พ้นคิวใจ
....ดนตรี......
อายไทบ้าน ที่พากัน เว้าว่า
เด็กน้อยยังเฮหน้า
เป็นคนแพ้ แก่เขา
นอกจากเหล้า บ่มีผู้จริงใจ
กินให้มัน เมามาย
สิฮายลง คือน้ำ
เอาความช้ำ
ที่มันทำ ให้ใจหม่น
ให้ลืมคน จั่งน้อง
ที่เคยจ้อง ฮักแฮง
ตาย แอ้งแม่ง
เหมิดแฮงแข่งกับเขา
ขอเอาดีทางเมา
ซดเหล้าขาวอยู่ทางนี่.
ทำ ความดีไม่ขึ้น
ก็ให้มันมึน
จนลืมโลก ไปเลย
วัน น้องเข้าเรือนหอ
อ้ายมันท้อ บ่กล้าไปเลย
กลัวเห็นความเฉยเมย
เลย หนีมาหลอยเมา
ขอ เอาเหล้า
ผู้เป็นเพื่อนยามตรม
.เหล้ากลม ผสมความช้ำพี่
แก้วนี้ แด่คนดีที่เคยชม
ฉลองชัย วันเจ้าสุขสันต์
อีกแก้วนั้น
จะเผาความช้ำตรม
ที่เหลือ อีกสองสามกลม
จะดื่มไปถม
ข่มความร้าวราน
.บักโสตาย บ่คึดอายไปเว้า
ตอนน้องเจ้า
เข้าพิธีแต่งงาน
วันเขา ผูกข้อต่อแขน
อ้ายดื่มเหล้าแทน
ฝ้ายไปผูกขวัญ
เหล้าแก้วนี้
ดื่มอวยพรนงคราญ
ที่เหลือนอกนั้น
จะดื่มมัน เพื่อลืมเธอ
..
.
.