Sunday, August 6, 2006

คึดฮอดฝ่ายเดียว - ปอยฝ้าย มาลัยพร

....ดนตรี.......
ล่ะคึดฮอดหลายสิเป็นบ้า
แทบบ่มีเวลา
สิลืมได้ แม้แต่น้อย
ได้ แต่คึดลอยๆ
เป็นละเวอ ละเวิดฮ้าย
อยากไปพ้อ อยู่สู่ยาม
บัดสิฮู้ข่าวซ้ำ
ว่ากำป้าย ดอกทางเก่า
รถบ่คึด นำเฮา
รอสะเวิน บ่มา ใกล้
....ดนตรี..........
เสีย ทีเรา
เฝ้าคิดถึงเขาจริงเชียว
ทุก วันเทียว
เอารูปเขา มาแงง
นับนิ้ว มือ
รอมื้อ ไปพบแก้มแดง
คึด ฮอดแฮง
ไม่ระแวงว่าเธอจะไกล
.ทุก คืนเฝ้า
เอาปากกามาจ่อกระดาษ
จอมอเขียนไปไม่ขาด
สะบัดปากกาบรรยาย
หลงคิดว่าเธอ
ป่านนี้ก็คงมีใจ
พอรู้ข่าวแล้วที่ไหน
เขาไม่ใส่ใจกังวล.
.โดนพอได้ พี่รอจดหมาย
หายเงียบอิมซิม
โดนพอได้ พี่รอจดหมาย
หายเงียบอิมซิม
คือไอติมละลายเบิ๊ดแล้ว
บัดยามฮู้เฮามา
ว่าน้องหล่าแฟนพี่คนสวย
เขาคงรวย
ผู้ซายหมายซ่อน
คนเกี่ยวข้องมีสองสามสี่
ไปนำผู้นั่น สัมพันธ์ผู้นี่
บ่มีจ้อยซื่อเฮา
.โอ้ เขา ลืมเราตั้งแต่นานแล้ว
รักได้จึงแห้ว
ถูกเพื่อนเขาแซวโง่งม
บากหน้ามาหา
คิดว่าเธอคงชื่นชม
พอเจอหน้าเราเธอจ่ม
ตาเขียวว่ามาทำไม
.เข่า อ่อน
อยากนอนกลิ้งลงตรงหน้า
เธอ จ๋า นี่หรือคือรางวัลใจ
คนหนึ่งคิดถึง
อีกคนเฝ้าคิดทำลาย
รู้แน่ว่าเธอมีใหม่
ปันใจโดยไม่อำ ลา.
.สัญญาไว้ ให้พี่งมงาย
สุดท้ายสูญเปล่า
สัญญาไว้ ให้พี่งมงาย
สุดท้ายสูญเปล่า
แลแต่เงาหัวใจรักเจ้า
มันอุกเอาอ่อนเพลีย
.เสีย ทีเรา
เฝ้าคิดถึง จังเจียว
คิดฮอดเขาเพียงฝ่ายเดียว
เปลี่ยวใจ จริงหนอ
ขาดทุนหัวใจ
เสียแรงที่หลงเฝ้ารอ
เธอเติมรักไม่เคยพอ
ออเซาะล่อลวงเรื่อยไป.
.ซำบายแท้ น้อใจของเจ้า
ซำบายแท้ น้อใจของเจ้า
หลอกให้เฮา เฝ้าคิดฮอดแรงๆ
มาแสลง พลิกแพลงจ้อๆ
มันฝ่อพออยู่ใจ
เจ็บและอายเมื่อได้รักเก้อ
เสียแรงรัก เธอ มาเจอ ต้ม
..

No comments:

Post a Comment