Sunday, August 6, 2006

น้ำตาขาร็อค - ปอยฝ้าย มาลัยพร



..



..ฮือฮื้อฮื้อฮือฮื้อฮือ
ฮื้อฮือฮือฮือฮือฮือ
อ้ายบอกแล้วเจ้าบ่ฟัง
สาวผู้คลั่งเพลงร็อค
เหยียดลูกทุ่งว่ากิ๊กก๊อก
พอถูกน็อคแล้วเป็นจั่งใด๋
ฮื้อฮื้อฮือฮือฮือฮือ
ซิ่งมอเตอร์ไซค์อานกิ้น
รับเจ้าไปกินเฟรนช์ฟราย
ไปเบิ่งคอนเสิร์ต
อยู่หม่องใด๋หือ
น้ำจึงไหลออกตา
ฮื้อฮื้อฮือฮือฮือฮือ
ฮื้อฮื้อฮือฮือฮือฮือ


..อ้ายหากว่า
เขาสิหาทางน็อค
หนุ่มเพลงร็อค
หุ่นทันสมัย
ไว้ผมยาม
มาจากเมืองไกล
หิ้วสปาย
ชวนน้องเที่ยวบาร์
..พ้อหนุ่มนา
เบ๋หน้าเมินหนี
บอกดีกรี
ไกลกันหนักหนา
สาวขาร็อค
ฟังเพิ่นเอิ้นฉายา
บาดเสียน้ำตา
จั่งหันกลับมาฟังลำ
ดนตรี......
..ช้ำ..ใจเจ้า
แต่มันเจ็บใจพี่
คนที่มีฮักแท้
ฮักแท้แคร์เจ้าซูยาม
เป็นคอหมอลำ
อยู่ประจำบ้านนา
เห็นเจ้าช้ำมา
อ้ายบ่ซ้ำเติมดอก
เตรียมผ้าขาวม้า
ซับน้ำตาขาร็อค
ป้อนข้าวในดอก
แทนมันทอดเฟรนช์ฟราย


..ขอปลอบใจ
ด้วยลายพิณแคน
กีตาร์ออแกน
แทนน้ำตาที่ไหล
ฟ้อนหน้าฮ้าน
ยามมีงานกับอ้าย
ไฟแจ้งฮุงไส
บ่อึมครึมคือผับ
..บ่ลึกลับ
ให้หลอยจับหลอยบาย
แจ้งคือใจ
อ้ายนี้หละครับ
สาวร็อคช้ำ
อ้ายยินดีต้อนรับ
หากเจ้ากลับ
สิอาสาซ่อมใจ


..ยอม รับได้
รักษาใจทุกอย่าง
ขอแต่นางเชื่ออ้าย
เชื่ออ้าย
บ่ติเรื่องผ่านมา
มานอนเถียงนา
กินปลาร้าจ้ำแจ่ว
ฟังเสียงโฮแซว
เขียดอีโม้เขียดจะนา
ผู้ใด๋เฮ็ดเจ้า
ให้ฟ้าวลืมเขาสา
หยุดเถิดน้ำตา
ผู้สาวนา ขาร็อค



No comments:

Post a Comment