2 เพลงจาก มลฤดี ศรีไศล

รอคนเมียเผลอ มลฤดี ศรีไศล ..

มือถือคุณนาย มลฤดี ศรีไศล ..

..น้องทนรอพี่ ไม่เห็นมีแม้เงา ปานใด๋น้อผัวเขา จังสิมีเวลาว่าง อดพอหลอยมาบ้าง เห็นใจนางแน่เด้อพี่ เด้หนอ..น้อ ฮู้บ่น้องผู้นี้ คิดถึงอ้าย อยู่ซูวัน เด้น้อ.. คนงามเอ้ย ดนตรี........ ..รู้ว่าพี่มีเมีย เคลียร์ปัญหาทุกวัน แต่ว่าฉัน นับวันรอย่างทุกข์ใจ รู้ทั้งรู้ ว่าพี่นั้นอยู่กับใคร เฝ้าห่วงใย คอยคอยพี่มา ..ผิดศีลห้า บาปกรรมก็กลัว แต่หลวมตัว ได้เสียทีเสียท่า หลงรักแล้ว ก็คิดถึงเป็นธรรมดา วอนพี่จ๋า ขอจงเห็นใจ ..เป็นจังใด๋ น้องกะมีเพียงอ้าย เป็นจังใด๋ น้องกะมีเพียงอ้าย อย่าลืมนางปะปล่อย อดทนถ้อย เห็นใจน้องบ้าง ทางนี้นั่งเหงา คำอ้ายเว้า ว่าสิแวะมาหา ขอให้คือวาจา อย่าให้นางใจร้าว ..น้องเสียสาว เสียตัวให้ไป ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าพี่มีเมียแล้ว รอความหวัง ยังไม่มีวี่แวว ทนนอนแห้ว รอพี่ทุกคืนทุกคืน ..ดึกดื่น กอดหมอนซึมเศร้า อยากลืมเขา แต่หัวใจพันผูก ทั้งที่รู้ พี่มีเมียมีลูก สังคมดูถูก แม้นอายยอมทน ..คนเขาเว้า บ่เคยเอาหูใส่ คนเขาเว้า บ่เคยเอาหูใส่ เป็นจังใด๋ น้องนี่ยอมรับได้ รออ้ายแวะมา คำวอนถ่า สุดที่ทรมาน ปานใด๋หนอน้อชาย จังสิมีเวลาว่าง ..คอยทาง เมื่อไรจะมาสักที ให้น้องนี้ ได้ชื่นอกชื่นใจ นอกจากพี่ แล้วไม่เคยรักใคร เป็นน้อยเป็นใหญ่ เรียกว่าเมียเหมือนกัน ..พี่นั้นก็คงรู้ตัว ดีหรือชั่ว เขาลือทั่วทั้งบ้าน คนที่ต้อง ทนทุกข์ทรมาน ถูกประจาน คือน้องผู้หมองใจ ..เป็นจังใด๋ ให้มาหากันบ้าง เป็นจังใด๋ ให้มาหากันบ้าง อย่าหมายวางปะปล่อย อดเห็นใจผู้น้อย คอยเจ้านั่งมอง จอบแล้วส่อง ส่องจอบแล้วส่อง จอบแล้วส่อง ส่องจอบแล้วส่อง คองคอยชายมา น้อหาน้อง ฮึม....เอย

..สะพายกระเป๋า เข้ากรุงวันลาจากอ้าย คิดฮอดเจ้าหลายหลาย มาเป็นคนใช้ อยู่ตึกคอนโด น้องส่งให้พี่ ที่อยู่ พร้อมด้วยเบอร์โทร ยังบ่เคยได้รับอะโหล โสสิมาเว้า เข้าข้างเจ้าของ ..คนแต่งตัวดี มีมือถือพกอีกด้วย ที่หน้าตาสวยสวย นั้นคือเจ้านายของน้อง มืนตาเบิ่งแน้ ว่าไผเป็นไผยามมอง คนจนจนอย่างน้อง หรือจะมี เพชรทองเต็มมือ ..รับโทรศัพท์ เสียงเว้าเทิงจ๋าเทิงค่ะ คงไม่ใช่น้องหรอกหนา มาหาเว้าแนวบ่คือ มาดของเจ้านาย ตอนเพิ่นใช้มือถือ สิคุยสิบคืนสิบมื้อ เรื่องของเพิ่น บ่เคยหัวซา ..ที่อ้ายคุยนำ ผิดคนแล้วหละพี่ น้องยังจำได้ดี บ่ลืมชาติ เป็นสาวชาวนา บ่เคยไปเป็น คุณนาย คืออ้ายเว้าว่า ที่พี่เห็นนั่นหนา แต่งตัวหรูหรา เขาคือเจ้านาย.. ..ที่อ้ายคุยนำ ผิดคนแล้วหละพี่ น้องยังจำได้ดี บ่ลืมชาติ เป็นสาวชาวนา บ่เคยไปเป็น คุณนาย คืออ้ายเว้าว่า ที่พี่เห็นนั่นหนา แต่งตัวหรูหรา เขาคือเจ้านาย..

---