สุดแท้แต่พี่ - พิมพร ประไพพงษ์

C

....ดนตรี..........
.ล่ะชีวิตนี้ ดีกับอ้าย
น้องก็ทูนให้ซาย
อ้ายผู้เดียว คนนั้นพี่
ละแม่นสิชั่วหรือดี
จนมี แล้วแต่บั้น
ชายพาดั้น ดอก ย่างเดิน
แม่นสิทุกข์จะน่าเมิน
ย้อนขัดเขิน ลำไส้ กิ่ว
น้องยินดีทนหิว
ย่างพาปลิว เคียงคู่อ้าย
บ่มายหม้าง ทางบุพเพ
โอ๊ยซาย เอย.
.โอ.......โอยล่ะนา..
....ดนตรี..........
ใจกาย มอบหมายเพียงพี่
ชาตินี้ ไม่เหลือ เผื่อให้ใคร
ขอรักเดียว ใจเดียว ตลอดไป
วิถีทาง ข้างหน้า เป็นอย่างไร
ก็จะขอ ฝ่าไป ไม่บั่น สัญญา.
ปัญหา น้อยใหญ่ ไม่แคร์
พร้อมฝ่าฟันแก้
ทีละขั้น พร้อมฝันหา
อุปสรรค เบาหนักไม่คณา
เมื่อใจ ตัดสินว่า
รักพี่ไม่มีกังวล.
.ทุกข์กมล หนามซ่นกะสิพัก
คนกะตัก บ่าด้าน
บ่าด้าน บ่มีย่านดอกปากคน
จนละต้อน ตามแต่บุญกรรม
สิขอนำฮอยชาย
บ่หน่ายแหนง สู่แลงเช้า
พากินข้าว จ้ำเปื้อจ้ำป่น
สิบ่บ่น ดีๆ ขอเพียงพี่ลำแหง็ง
.หน้าแล้ง หรือฝนมาฟ้าฉ่ำ
ฤดูทำ ไร่นาฝ่าแดดฝน
ก็ขอสู้ คู่เคียงกาย อ้ายจวบจน
ชีวิตคน สิ้นสุด หยุดหายใจ
อยู่ไหน ไม่สำคัญสถานที่
กลางพงพี ป่าเขา ลำเนาไพร
หรือกลางกรุง
ยุงชุม พุ่มแสงไฟ
ตึกสูงใหญ่ พี่พาอยู่ ก็ดูดี
หรือหนี จากแสงสี วิไล
ห่างไกล ชุมชน เสียงดนตรี
นอนกระต๊อบ
ใบตองขอบ ปลอบชีวี
ก็ไม่มี ผลข้างเคียง
ให้เพียงงอน.
.บ่เดือดฮ้อน อาทรไหวหวั่น
.บ่เดือดฮ้อน อาทรไหวหวั่น
ขอแต่เพียง พี่นั้น
พี่นั้น พาได้ ย่างเดิน
ลงได้เอิ้น
โอ๊ยได้เอิ้น อ้ายว่าสามี
คั่นบ่ตายเป็นผี
พี่อย่าหวัง ชิงชัง อ้าย
..
.