Tuesday, August 15, 2006

มันเจ็บจนจำ, บ่าวขี้อาย - แมน มณีวรรณ


มันเจ็บจนจำ - แมน มณีวรรณ
C

....ดนตรี........
เพื่อความร่มเย็น
มองเห็นที่นี่มีสุข
ที่ใดมีทุกข์
ไม่ควร จะอยู่เลยหนา
อยู่ไปก็เจ็บ
อยู่ไป ก็ ปวดอุรา
คนอื่นเขามองไร้ค่า
ปวดอุราอยู่ไปทำไม
.อยู่อย่างแกะดำ
กลางฝูงแกะขาว
รู้สึกปวดร้าว
รู้จักดีใจเสียใจ
มีเลือด มีเนื้อ
รู้จักตัวเองเป็นใคร
ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้
นอนเลียแผลใจ
อย่างนี้ดีแล้ว
>ฉัน ยังจำ
วันฉันช้ำฉันเจ็บ
ไม่มีด้ายเย็บ
แม้แต่น้อยรอยร้าวของแก้ว
จะคืนดีกัน
เรานั้นต่างชั้นต่างแนว
ตัดสายใยกันแน่ แน่ว
มันจบไปแล้วอย่ารีเพลย์ดู
.ฟังพอหรือยัง
ความหลังอยู่ในใจฉัน
ฉัน พอใจกับมัน
ที่เห็น ที่เป็นที่อยู่
เกินร้อยเปอร์เซ็นต์
ฉันเห็นเธอคือศัตรู
อย่าคุ้ยความหลังมาขู่
จงคิดดู มันจบไปแล้ว
....ดนตรี.........
>ฉัน ยังจำ
วันฉันช้ำฉันเจ็บ
ไม่มีด้ายเย็บ
แม้แต่น้อยรอยร้าวของแก้ว
จะคืนดีกัน
เรานั้นต่างชั้นต่างแนว
ตัดสายใยกันแน่ แน่ว
มันจบไปแล้วอย่ารีเพลย์ดู
.ฟังพอหรือยัง
ความหลังอยู่ในใจฉัน
ฉัน พอใจกับมัน
ที่เห็น ที่เป็นที่อยู่
เกินร้อยเปอร์เซ็นต์
ฉันเห็นเธอคือศัตรู
อย่าคุ้ยความหลังมาขู่
จงคิดดู มันจบไปแล้ว
..
.


บ่าวขี้อาย - แมน มณีวรรณ
F

....ดนตรี........
ผู้บ่าวขี้อาย
เว้าหลายอยากอายขายหน้า
ตั้งแต่เกิดมา
บ่เคยเว้าสาวกับเขา
ขาดการเรียนรู้
เรื่องรัก คิดหนักบ่เซา
มาเห็นสาวงามคือเจ้า
อ้ายนี้คิดนำการยาว
.อยากเข้าไปทัก
คิดมักเด้สาวต่างบ้าน
จ้องมองตาหวาน
อยู่นาน จนขัดลูกตา
บ่หล่อจั่งอ้าย
สาวได๋สิมาหัวซา
อยากทักแต่ใจบ่กล้า
ย้อนเกิดมาหน้าตา บ่หล่อ
>เพราะอ้ายบ่รวย
อาจอวยหยังเลยมิดจ้อย
เฮือนอยู่กะหลังน้อยๆ
ข้อยอยากอายผู้สาว
เพิ่นส่งยิ้มมา
ยามเดินผ่านกายหน้าบ้านเรา
ข้อยเต้นบังต้นเสา
ย้อนอยากอายรอยยิ้มคนดี
.ผู้บ่าวขี้อาย
เว้าหลายอยากอายขายหน้า
ตั้งแต่เกิดมา
บ่เคยเว้าสาวซักที
ย้อนความผู้ฮ้าย
อายสาวๆแนวเจ้าผู้ดี
อ้ายเกิดมาโตดำขี่หลี่
หุ่นบ่ดี คือจั่งอึ่งยืน
....ดนตรี..........
>เพราะอ้ายบ่รวย
อาจอวยหยังเลยมิดจ้อย
เฮือนอยู่กะหลังน้อยๆ
ข้อยอยากอายผู้สาว
เพิ่นส่งยิ้มมา
ยามเดินผ่านกายหน้าบ้านเรา
ข้อยเต้นบังต้นเสา
ย้อนอยากอายรอยยิ้มคนดี
.ผู้บ่าวขี้อาย
เว้าหลายอยากอายขายหน้า
ตั้งแต่เกิดมา
บ่เคยเว้าสาวซักที
ย้อนความผู้ฮ้าย
อายสาวๆแนวเจ้าผู้ดี
อ้ายเกิดมาโตดำขี่หลี่
หุ่นบ่ดี คือจั่งอึ่งยืน
..
.


No comments:

Post a Comment