Thursday, August 16, 2007
MV ขอนไม้กับเรือ - บ่าววี
โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพลอยมาไกล เป็นแค่ขอนไม้ไม่มีทิศทาง
ประคองตัวเองไปเหงาเหงา กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง ไม่เหลือความหวังอะไรเลย
วันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้ เพียงหวังในใจ พยุงให้รอย
อยากส่งให้เธอไปถึงฝั่ง พื้นดินทางนั้นยังรอคอย แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไร
* หากมีเรือสักลำ แล่นมา ก็ขอให้เธออย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป
** เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน
พาเจ้าไป
โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไปตามกระแส ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกล
พี่อยากให้จมไปด้วยกัน ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง
ซ้ำ ( * ** ** )
No comments:
Post a Comment