แม่มี+++เก็บเท่าไร ให้ลูกเป็นค่ารถไฟ เพื่อไปเรียนต่อ
ส่งลูกที่สถานนี รถไฟชั้น 3 คงพอ ค่ารถที่แม่มี
ฝากใจไว้กับบ้านนา แต่ตัวฉันต้องจากลา ไปพร้อมรถไฟสายใต้
หยาดเหงื่อที่แม่เสียไป เปลี่ยนมาเป็นค่ารถไฟ แลกใบปริญญา
* จะไม่ลืมน้ำตาของแม่ที่รินไหล เหงื่อท่วมกายส่งลูกได้จนถึงวันนี้
จะตั้งใจเล่าเรียน เป็นลูกที่แสนดี ให้แม่นี้ได้ภาคภูมิใจ
( ซ้ำ * )
ลูกมี+++ไม่เท่าไร แต่พอเป็นค่ารถไฟ กลับคืนบ้านนา
สี่ปีที่มันผ่านไป กลับมาพร้อมใบปริญญา เอามาฝากแม่
รถไฟเทียบชานชลา ลูกกอดแม่ทั้งน้ำตา แม่จ๋าปริญญาฝากแม่
No comments:
Post a Comment