เจ็บโตย้อนโฟร์วีล - ดอกอ้อ ทุ่งทอง

...[เกริ่น].....
ล่ะหนุ่มโฟร์วีล เพิ่นกินแล้ว
บ่เห็นแวว บ่เห็นไว่
เปิดไฟมิดอ้อยจ้อยม้อย
นั้นกะบ่เห็น
น้องนี้ทุกข์บ่เว้น
บ่เว้นเป็นปู้น้อเสียดาย
เจ็บเด้ใจเด้เจ็บเด้
ล่ะหนุ่มโฟร์น้อวิลเอ้ย
ล่ะหนุ่มโฟร์น้อวิลเอ้ย
....ดนตรี........
หนุ่ม โฟร์วีล
เฮ็ดให้วิลล่ะนอนดิ้นกระแด่ว
สม ใจแล้ว
เพิ่นก็หลดบ่มาสนใจ
เปิด แท้แล่
ไปจ้อยบ่เห็นฮอดไหง่
ปวดเด้ใจ
ซังหลายซังหนุ่มโฟร์วีล
ตัวกันฮัก
บอกฮักกว่าไผในโลก
ในโจกโหลก
โผ่งฟ้ารวมมาฮอดดิน
บ่ ฮักไผ ท่อเจ้าเอาเลยยุพิน
หนุ่ม โฟร์วีล
เล่นลิ้นตัวะกินไข่แดง
....ดนตรี........
โอ้ย เด้ชาย
ลือๆแล้วแหลวแดงคอถ่าน
หากินไก่น้อยกลางบ้านแม่นชาย
เขาว่าอ้ายตัวเก่งเป็นเซียน
ซุมผู้สาวอกหัก
ซักตายมาหลายร้อย
เจ็บบ่หน่อย เสียใจบ่หน่อย
แต่น้ำตาหลั่งย้อยนำเจ้าเป่าหู
ฮู้ กันทั่ว
อ้ายตัวไปทุกอำเภอ
น้อง นี้เจอ
เจอล่ะเอาจนจังๆ
หลง เชื่ออ้าย
บ่ตายแต่น้ำตาหลั่ง
ซัง ซัง ซัง
โอ๊ย ซัง พ่อหนุ่มโฟร์วีล
ขับรถมา
ทำท่าปากหวานเว้าอ่อย
หยอด น้ำอ้อย
น้ำตาลหว่านคารมศิลป์
ฮักจั่งซั่น จั่งซี้เบิ้งตี้ได้ยิน
รับหมดสิ้น
แม้ฟ้าดินองค์อินทร์องค์พรหม
.ที่แท้กะตัว ที่แท้กะตัว
อ้าย ทำเป็นชัวร์จริงจั่งหวังต้ม
มาทำเป็นอ่อยแล้วปล่อยคารม
ชีวิตจึงขมเพราะหลงลมชาย.
....โอ่ย เด้ชาย
พอๆอ้ายละบ่ต้องมาหมาย
ตัวะซ้ำตัวตื่ม
บ่ลืมดอกน่าเจ็บนี้ที่ใจ
สิจำไว้เด้อหนุ่มโฟร์วีล
สิจำไว้เด้อหนุ่มโฟร์วีล
คันยังเห็นเดินๆ
บ่ปล่อยลอยนวลแน่
บ่ปล่อยลอยนวลแน่
.