Monday, September 18, 2006

สวรรค์ให้มา- มหาชูธรรม วัฒนไทย

ดนตรี...ครูดำย้าว./
.ครูต้อย./ ตอยนำ.
..ที่แรกสวรรค์ แบ่งปันให้ฉันมา
ให้ฉันมองเห็นฟ้า สีทองมองความหลัง
จะนั่งเรือ ก็เปิดให้มองเห็นฝั่ง
ถนนรักดั่งปูกุหลาบ หลากสีงาม
.เหมือนดั่งส่งมา ให้รักกับเราคนเดียว
เลิกยุ่งเลิกเกี่ยว ไม่เหลี่ยวกับมือที่สาม
รักเอิบอิ่ม พบรอยยิ้มกันทุกยาม
เหมือนสวรรค์ไม่ห้าม ไม่ได้กั้นพรมแดน.
(ลำ)แสนกลัดกลุ้ม
เอามือกุมหัวเขากะช่วยเต็มที
เพื่อนแสนดีหว่งด้วยสุขทุกข์แท้
โลดเป็นเพื่อนเมื่อเหงา
เว้าโอบอ้อมถนอมแน่ใจจิต
ฮักกันหลายมอบอินทรีย์ชีวิต
ต่อกันขันร่วม
รวมกันไว้พลังแรงใจจนไฮ้กะเสี่ยง
พอปานฟ้าผ่าเปรี้ยงลงตุ้มใส่หัว.
..ในขั้วหัวใจมันเป็นแป้ว
พิโรธแล้วบนสวรรค์ท่านจำห่าง
วางกำแพง เงินตราลงกั้นกลาง
ไม่ให้สองข้าง ปีนป่ายเข้าหากัน
..แลลิบลิ่ว ทิวกำแพงเงินสูง
ผู้ใหญ่ชักจูง ให้คนรวยเขาหมั้น
แม้คำเดียว ก็ไม่ได้สั่งลากัน
รักเอยชังสั้นบนสวรรค์เป็นใจ.
(ลำ)คงนอนไห้คงนอนเสียใจ
คงนอนน้ำตาหลั่ง
เอามีดสับใส่บั้งแล้วตำเนื้อพี่ลง
ซงบ่ได่เหมิดส่วนความฮัก
เพราะมันปักลงถึงกระดูกดำชายแล้ว
แนวลืมได่มีแต่นอนกองไฟ
ดูกม้วนเป็นฝุ่น
พรุนจนขอดใส่หม้ออาจลืมได่แน่นอน
..เมื่อก่อนนั้น หวานปานดื่มน้ำผึ้ง
เดียวนี้ถึง ดื่มสุราบ้าคลั่ง
จนบางที อยากจะร้องก้องดัง ดัง
วันละหลายครั้ง ให้สวรรค์เห็นใจ
สวรรค์จุนเจือ ส่งมาเพื่อให้นอนซ้ำใน
สวรรค์เป็นใจ ส่งมาให้แล้วดึงหนี
เหมือนตราบาป สาปให้ช้ำชีวี
เพียงเท่านี้ หรือสวรรค์ท่านให้มา
ดึงเขาไกล แล้วทำไมไม่ดึงความตรม
โยนความขม ให้คนจนรับบาปหนา
เหมือนขุนเขา กลิ้งทับที่กายา
สวรรค์ส่งมา เอาไว้ชาติหน้า
คือความเหงาตรม.
(ลำ)ยามลมหนาว หนาวมาต้อง
ขุนทองนอนคู่หนาวสั่น
สวรรค์ให้มาแค่นี้ เพียงได่คิดบ่หาย
ยังบ่หน่ายยั้งฮักยังแพง เหลือ
แฮงแยงเขาเอาไปจ้อย
นอนหนาววอย วอยผู้เดียวเอ้ย...
.จบแล้วครับ.สวนอาหารซายโทน
สนับสนุนโดยครูดำโนนสัง..../
... จบเพลงแล้วครับ...

No comments:

Post a Comment