Tuesday, September 26, 2006

ความรักเหมือนนำครำ - พิมาน นันทวัน

ดนตรี 5 ห้อง..3...
4...5 ชีวิตสูญสิ้น ความหวัง
อ่อนล้าเหนื่อยจัง
เมื่อคนรักเปลี่ยนใจ
หรือเรามันจน เธอถึงได้กลับไป
หาคำตอบจากใจ
เขาก็เบือนหน้าหนี
นอนฟุบบนบ้าน โทรมโทรม
กินเหล้าหักโหม
จนร่างโทรมยู่ยี่
ผมเผ้าเหยิงยุ่ง ไร้จิตใจจะหวี
คิดขุ่นแค้นคนดี
เลยฉีกผ้าเผาไฟ
ชาวบ้านตื่นตูม
ยกกันมาหลายกลุ่ม
เสียงแหลมเสียงทุ้ม
ต่างร้อนรุ่มปลอบใจ
เขาคงคิดว่า ฉันจะฆ่าตัวตาย
ขอบคุณลุงป้าตายาย
ไม่นานก็คลายบอบช้ำ
รังรักเหลือแค่ หวามหลัง
รากลึกลงหยั่ง ฝังรอยร้าวจดจำ
คล้ายคล้ายเหมือนว่า
เรานี้โดนหมกดำ
รักกลับกลายหมองคล้ำ
เป็นน้ำครำเสียไป
ดนตรี 4 ห้อง..2...
3...4.. ชาวบ้านตื่นตูม
ยกกันมาหลายกลุ่ม
เสียงแหลมเสียงทุ้ม
ต่างร้อนรุ่มปลอบใจ
เขาคงคิดว่า ฉันจะฆ่าตัวตาย
ขอบคุณลุงป้าตายาย
ไม่นานก็คลายบอบช้ำ
รังรักเหลือแค่ หวามหลัง
รากลึกลงหยั่ง ฝังรอยร้าวจดจำ
คล้ายคล้ายเหมือนว่า
เรานี้โดนหมกดำ
รักกลับกลายหมองคล้ำ
เป็นน้ำครำเสียไป
... จบเพลงแล้วครับ...

No comments:

Post a Comment