ค่ำค่ำแลงลง
แดดอัสดงก้ำฝั่งหนองหาน
เรือน้อยลอยลำพายผ่าน
เรียบริมหนองหานสกลนคร
หมู่นกแซงแซว
ส่งเสียงเจื้อยแจ้วจะกลับรังนอน
ตะเว็นเริ่มเอนแดดอ่อน
ใจวี่ใจว่อนก่อนใกล้สิค่ำ
ตกค่ำยามได๋
อ้ายกับน้องเคียงสองครองกาย
ไผน้อบอกหูข้างซ้าย
ถึงซิตายบ่ลืมงามขำ
พร้อมยังเด็ดดอกหญ้า
หัวหงอกแซมปอยผมดำ
ปากอ้ายบรรยายเพ้อพร่ำ
กลิ่นแก้มอำทำชื่นฉ่ำเหลือหลาย
สองปีกว่ากว่า
ฟ้าเริ่มมัวทั่วที่หนองหาน
วันเดือนปีเปลี่ยนผันผ่าน
อ้ายทิ้งหนองหานบ่หันมาใกล้
เพิ่นทิ่งเฮือนเก่า
ไปหลงสาวพักบ้านผู้ได๋
บ่ฮู้สิกู่เอิ้นใส
ให้ถึงหูอ้ายนั้นไปสกล
.ค่ำค่ำยามได๋
อดบ่ไหวแนมไปหม่องเก่า
โอ้หนอน้ำตาผู้สาว
พังย่าวย่าวงึดใจของคน
บ่าวหนองหาน
หลอกสาวหนองหานช่างโพดเหลือล้น
ทิ่มสาวชาวเมืองสกล
อยู่โอนโตนบ่หลูโตนน้อง
ดนตรี........
ค่ำค่ำยามได๋
อดบ่ไหวแนมไปหม่องเก่า
โอ้หนอน้ำตาผู้สาว
พังย่าวย่าวงึดใจของคน
บ่าวหนองหาน
หลอกสาวหนองหาน
ช่างโพดเหลือล้น
ทิ่มสาวชาวเมืองสกล
อยู่โอนโตนบ่หลูโตนน้อง
... จบเพลงแล้วครับ...
No comments:
Post a Comment