แม่ชีสาว *- ฝน ธนสุนทร

..เรือนผมหยิกงาม
สีดำสนิท
เคยรักเหมือนดั่งชีวิต
เคยเพ่งพิศเชิดชูใบหน้า
เคยหวีเฉิดฉาย
ยาวสยายปกหุ้มคลุมบ่า
เคยรักและหวงหนักหนา
อนิจจาจะต้องขาดลง
..วงคิ้วกิ่วโค้ง
เหมือนวงจันทร์ครึ่ง
เคยงอนซ่อนเนตรคมซึ้ง
เคยพูดถึงยังตรึงน้ำอ้อย
เคยหวงสิ้นดี
ต่อจากนี้จะหวนละห้อย
คมมีดโกนกรีดขาดผลอย
จะเหลือรอยประดับกาย
..สูญ สิ้นโศกา
จากสุดาดอกฟ้า
เป็นดอกหญ้า
เมื่อคราเขาหน่าย..
เสีย ศักดิ์ศรีมีแต่อาย
อยู่ก็รังแต่ร่างกาย
ไม่พ้นตาข่าย
โลกีย์เวรกรรม
..โกนหัวห่มขาว
ทิ้งคาวหมองหม่น
ตามรอยพระบาทเลิศล้น
เพื่อหลุดพ้น
อารมณ์เบื้องต่ำ
ทรงศีลศรัทธา
อุเบกขาภาวนาพร่ำ
ผิดพลั้งไม่หวังพลาดซ้ำ
หลีกหนีกรรมมาบวชชี..
ดนตรี.........
..โกนหัวห่มขาว
ทิ้งคาวหมองหม่น
ตามรอยพระบาทเลิศล้น
เพื่อหลุดพ้น
อารมณ์เบื้องต่ำ
ทรงศีลศรัทธา
อุเบกขาภาวนาพร่ำ
ผิดพลั้งไม่หวังพลาดซ้ำ
หลีกหนีกรรมมาบวชชี..