....ดนตรี...........
เหม่อมองบึง
ใจคนึงถึงคนจากจร
บึงเอ๋ยบึงแก่นนคร
เขาคงไม่ย้อน
หวนคืนกลับมา
เพิ่นปล่อยสาวเศร้า
นั่งเฝ้าโคนคูนคอยท่า
จนเถิง ยามบุญเดือนห้า
หมุนเวียนมา
หน้าดอกคูนบาน
.บึงหมดมนต์
จะยึดคน ที่ให้สัญญา
นั้นหวน กลับคืนมาหา
ให้เห็นหน้า
เหมือนดั่งวันวาน
เพิ่นถิ่มขอนแก่น
หนีแคน หนีคูนตระการ
ฉาบไว้ แต่คำหวานๆ
ใต้บาดาล หัวใจคุ้นขุ่น
>บุญเดือนห้า
เวียนมาที่แก่นนคร
เป็นตาสะออน
สลอนทิวเกวียนแห่คูน
หนุ่มสาวเริงรื่น
ม่วนซื่น วันคืนมีบุญ
แต่เราเหงาอยู่โคนคูน
หลบงานบุญซับคราบน้ำตา
หมดแรงใจ
ทนไม่ไหวทำใจไม่ลง
ใจเอ๋ย ใยเลยคดโกง
ไม่ซื่อตรง เหมือนดั่งวาจา
สงสารเส้นฝ้าย
หมดความหมายมัดใจอ้ายมา
คนไกล คงไม่รู้ว่า
สาวหลั่งน้ำตา ลงปนน้ำ บึง
....ดนตรี...........
หมดแรงใจ
ทนไม่ไหวทำใจไม่ลง
ใจเอ๋ย ใยเลยคดโกง
ไม่ซื่อตรง เหมือนดั่งวาจา
สงสารเส้นฝ้าย
หมดความหมายมัดใจอ้ายมา
คนไกล คงไม่รู้ว่า
สาวหลั่งน้ำตา ลงปนน้ำ บึง
..
.
No comments:
Post a Comment