Tuesday, September 26, 2006

เสียงตอบจากเวียดนาม - ผ่องศรี วรนุช

..ยาม เมื่อเธอจากมา
ฉันคร่ำครวญหา ถึงทหารหนุ่มไทย
จาก มาไกลแสนไกล พอมาถึงเมืองไทย
พี่คงลืมเวียดนาม
ลืมหรือยังครั้งรบ ที่เราพบกันในควันสงคราม
พี่มาถึงไทย พี่คงลืมเวียดนาม
น้องคอยติดตามข่าวคราว ทหารไทย
เมื่อไหร่จะไปอีกละที่ เวียดนาม
ดนตรี 6 Bars..4...5...
6...ยาม เมื่อเธอจากมา
ฉันกินน้ำตา ทุกวัน ไม่วาย
สุดเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
คิดถึงทหารไทยอยู่ทุกชั่วโมงยาม
เฝ้า แต่มองท้องฟ้า
กลืนน้ำตา อุราวาบหวาม
วันทุกวัน คืนทุกคืนยามทุกยาม
คิดถึงถ้อยคำที่เคยพร่ำรำพัน
ว่าจะรักกันจวบจน วันตาย
ดนตรี 6 Bars..4...5...
6...พี่ ได้กลับเมืองไทย
พี่คงหมดเยื่อใยแล้วแม่สาวเวียดนาม
พี่ไปถึงสยาม พี่คงมีสาวงามคอยตามปลอบใจ
น้องต้องทนเงียบเหงา
ทุกเย็นทุกเช้าเฝ้าคอยคอยหาย
วัน ทั้งวันคืนทั้งคืน น้องจะนอน
อาวรณ์เพ้อครวญ ถึงทหารหนุ่มไทย
จากไป แล้วคงลืมเวียดนาม
ดนตรี 6 Bars..4...5...
6...ยาม เมื่ออยู่ห่างเธอ
รู้ไหมฉันเพ้อถึงเธอทุกครา
อยากจะเป็นนกกาบินข้ามน้ำฟ้ามาเมืองสยาม
แต่ก็หมดปัญญา เห็นน้ำจรดฟ้าอุราวาบหวาม
หมดวาสนาเสียแล้วแม่สาวเวียดนาม
หมดเวลาติดตามเสียแล้วพ่อหนุ่มทหารไทย
ชาติหน้าอย่าได้ไกลกันอีกเลย
.

No comments:

Post a Comment