สาวแม่โขงเอ๋ยเพิ้นฮักงาน บัดนี้มาซ่อยกันโหมแห่ง ลมโชยมา สิว..สิว..เย็นสบาย เพิ้นบ่วายฟั้นฝ้ายซิ่นแล้วจะพากันไปล่องแก่ง ขึ้นจากน้ำหรือก็มาแต่งว่าตัวจะสวยถึงใจ จริงนะเฟิ้นเอย (ดนตรี) โอ้เจ้าสาวเอย เพิ้นผู้งามบัดข้อยมาเมื่อตามไปเถิงเฮือน หอมอันใด สุย สุยโชยกลิ่นมา เบิ่งสุดตาก็บ่ได้สบหน้าน้อง ข้อยเสียใจมิได้เยือน โอ้ว่าบุญข้อยบ่มี เจ้าจึงหนีเข้าอยู่ในเฮือน จริงนะเจ้าเอย (ดนตรี) โอ้เจ้าสาวเอ่ย จงชั่งใจฮักง่ายก็มักเชื่อง่าย...เสียแล้ว หวานลมซายลวงมาสุย สุยบ่เป็นการ เฮาเอางานเหลือ ได้ก็ได้กินบ่เถิงความฮ้อนใจ โอ้แม่สาวคำใบ ก็จงเป็นขวัญเข้าอยู่ในเฮือน จริงนะเพิ้นเอย (ดนตรี) โอ้เจ้าสาวเอย เพิ้นผู้งามบัดข้อยมาเมื่อตามไปเถิงเฮือน หอมอันใด สุย สุยโชยกลิ่นมา เบิ่งสุดตาก็บ่ได้สบหน้าน้อง ข้อยเสียใจมิได้เยือน โอ้ว่าบุญข้อยบ่มี เจ้าจึงหนีเข้าอยู่ในเฮือน จริงนะเจ้าเอย.
| Intro............ ..ถิ่นกันดาร บ่มีบ้านหลายสี บ่มีสมบัติผู้ดี บ่มีการศึกษา เหมือนวัวเหมือนควาย ที่เอาไปไถนา บ่มีปัญญา หาโรงหมอ โรงเรียน มีแต่ควาย เทียมเกวียน เอาไว้ขนข้าวในนา ดนตรี............... ..อยู่บ้านนอก ข้อยตอกแต่น้ำเมา บ่มีสุราม้าขาว บ่มีโรงน้ำชา บ่มีนีออน บ่มีน้ำประปา มีแต่โรงนา หลังคาเพเพ เสามันโยกโยเย บังฝนบังแดด ที่แผดเผา ทุกข์ใจมันโลมเล้า เราต้องทน ก็เรามันคนกินแดด ดนตรี............. ...เหนื่อยหน่ายการงาน บ่มีสถานผ่อนคลาย มีแต่รถยาปวดหาย ไปฉายหนังให้ดู นานนานมาที ก็ยังดีที่ได้ดู มันน่าอดสู คนดงคนดอย กินแต่เผือกกมันกรอย ปูนาปลาซิวอ้าว ดนตรี............. ...แปลกใจจริง บ่มีสิ่งเจริญ หรือเรานี้เป็นส่วนเกิน ที่บังเอิญเกิดมา ทั้งทนทั้งทำ จะเก็บกำเงินตรา ทำจนแก่ชรา ยังไม่เคยสบาย ยังต้องใช้แรงกาย ไถนาดำทำแต่งาน จะทำไงได้ จึงจะเป็นจะตาย จะทำไงได้ จึงจะเป็นจะตาย ช่างหัวมัน ..ถึงเวลาเลือกผู้แทน ส.ส. จะมีแต่คนป้อยอ น้ำคำปลอบใจ ถิ่นกันดาร ถึงจะอยู่แดนไกล เอาข้าวของไปให้ เห็นใจให้ฟรี นี่แหละหนา เขาว่าใจคน คิดเอาแต่ผลประโยชน์เป็นดี เห็นคุณค่า คนแค่ผงธุลี หน้าคนใจผี มีแต่เชือดเฉือน คงจะดี ถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน คงจะดี ถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน สุขใดจะเหมือน ดังคน คนกินแดด คนกินแดด.. .
|
No comments:
Post a Comment