....ดนตรี........ อ้ายถูกลงทัณฑ์ ความผิดโทษฐานที่รัก เธอ ศาลรักตัดสินแล้วเออ อ้ายเจอข้อหาว่าใจไม่เจียม ไม่มองเงาหัว ไม่สำรวจตัวว่าไม่ทัดเทียม จึงเจ็บไปตามธรรมเนียม เมื่อน้องลงทัณฑ์ ด้วยการจากลา ....ดนตรี...... อ้ายเสียน้ำตา วันที่เจ้าป๋าไปมีใหม่ควง หัวใจประท้วง ว่าเจ้าลวงลืมสัญญาใจ รับความเจ็บช้ำ โดยไม่ทราบผิดข้อหาใด ทำดีและมีแต่ให้ เจ้าทำไมฆ่าใจได้ลง. .เตะ ใจฟ่ง ลืมข้อตกลง ที่เคยเว้าหลายอย่าง เตะใจฟ่ง ลืมข้อตกลง ที่เคยเว้าหลายอย่าง เริ่มเป็นต่างตั้งแต่มีผู้นั้น เข้ามากั้นฮักเฮา .ทั้งๆที่เขา คนนั้นเข้ามาทีหลัง ใจน้องเปิดทาง ทั้งๆที่อ้ายยังอยู่ เจ็บมากนะ ที่น้องควงเขาให้ดู แข็งใจยิ้มสู้ ก็คงสิต้าน บ่ ไหว. .ความ ผิดอ้าย มีข้อหาใดคือบ่แจ้งบ่กล่าว ความผิดอ้าย มีข้อหาใดคือบ่แจ้งบ่กล่าว สัญญาเก่าที่เฮาเคยว่าไว้ ไปไสแล้วแม่คุณ ตัวอ้ายวุ่น ทำงานแข่งความจน หนักเบาทน เพื่อสิมีความพร้อม เขามาตอมนางยอมเขาง่าย ป๋าถิ่มบักอ้าย ให้นอนกลุ้มสูวัน .ข้าแต่ศาล หัวใจโปรดบอกให้รู้ ทำไมคนสู้ เพื่อรักต้องโดนหักหลัง รักแต่เธอ ทำเพื่อเธอในทุกๆอย่าง ทำไมหนอนาง จึงปล่อยวาง ให้อ้ายตรอมตรม .ใจทรมาน ผิดโทษฐานที่ไปรักเธอ คนสวยเลิศเลอ ที่มีคนรอชื่นชม ใจอ้ายบ่เจียม ก็สมควรที่จะขื่นขม รับโทษเจ็บอย่างสาสม เข้าคุกความตรมตลอดชีวี ....หลายปีสิบ่มีลืมได้ หลายปีสิบ่ลืมลงได้ แผลในใจเป็นแป้วบ่ลบ ความฮักจบ แต่ความเจ็บบ่แล้ว เห็นแป้วเป็นอนุสรณ์ ถึงอุธรณ์ก็คงลืมบ่ได้ เจ็บเพราะ หัวใจ ไปหลง เจ้า เออ.. .. .
| ....ดนตรี......... แค่สายตามอง ค่าดองบ่ตกดอกหล่า ยามอ้ายมองมา เจ้าอย่าคึดด่าในใจ อ้ายฮู้อยู่ดอก ว่าบุญบ่ฮอดทรามวัย คอยห้ามหัวใจ แต่บ่อยากห้ามสายตา .ซ่อยทอดผ้าป่า คนวาสนาต้อยต่ำ อันหน้างามๆ. ให้แงงจักบาดก่อนหนา ให้คนแหล่ๆ คืออ้ายได้เห็นเต็มตา พอมีกำลังวังชา เฮ็ดงานทำเงิน .หลูโตน สายตาพ่อว่อ นั่งเฮ็ดก่อซอ ยามอยากพ้อหน้าเพิ่น หลูโตน สายตาเจ้าของ ยามได๋จอบส่อง แล้วเห็นน้องทำเมิน เบิ่งแต่ตา ปากอ้ายบ่กล้าเอิ้น ส่ำนี้กะเมิน กันบ่น้อคน .แค่สายตามอง ค่าดองบ่ตกดอกหล่า แผ่ความโสภา มาให้เป็นยาแก้จน ขอความสวยเจ้า แกล้มเหล้ายามแลงซักหน บ่ห่วงใยคน กะให้หลูโตนสาย ตา ....ดนตรี......... .หลูโตน สายตาพ่อว่อ นั่งเฮ็ดก่อซอ ยามอยากพ้อหน้าเพิ่น หลูโตน สายตาเจ้าของ ยามได๋จอบส่อง แล้วเห็นน้องทำเมิน เบิ่งแต่ตา ปากอ้ายบ่กล้าเอิ้น ส่ำนี้กะเมิน กันบ่น้อคน .แค่สายตามอง ค่าดองบ่ตกดอกหล่า แผ่ความโสภา มาให้เป็นยาแก้จน ขอความสวยเจ้า แกล้มเหล้ายามแลงซักหน บ่ห่วงใยคน กะให้หลูโตนสายตา บ่ห่วงใยคน กะให้หลูโตนสาย ตา. ... จบเพลงแล้วครับ...
|
No comments:
Post a Comment